İnsaf eyle yüce kağan
Ağzım kokmaz yemem soğan
Doğruyu yalanla boğan
Dillere minnetim olmaz

Akşam sabah ve de öğlen
Zengin mutfağında şölen
Sofraya emeksiz gelen
Ballara minnetim olmaz

Verdiği her sözden cayan
İnsan değil sanki çıyan
Mal mülk ile göz boyayan
Kullara minnetim olmaz

Canda hasret bitirmeyen
Huzur ile yatırmayan
Beni yâre götürmeyen
Yollara minnetim olmaz

Zaman ne ki çabuk akar
Yaşlanan göz cama bakar
Saçım yoksa peruk takar
Kıllara minnetim olmaz

Hiç olmadım cüdam gibi
Kırıtmadım madam gibi
Yaşamışsam adam gibi
Yıllara minnetim olmaz

Yoluma kuruldu ökse
Yorgun kalbe vurmuş akse
Kök sağlamsa gövde dikse
Dallara minnetim olmaz

Vatan sevgisi bambaşka
Ben onunla düştüm aşka
Kendi bayrağımdan başka
Allara minnetim olmaz

Dostlar dostluğa geldiyse
Gönlüme yaren olduysa
Coşari’yi dost bildiyse
Ellere minnetim olmaz

11.11.2012/Samsun


İbrahim COŞAR