MARTILAR
Martılar ağlıyor bak
Sanma ki Simit kırıntılarına muhtaç Belli ki bir aşk bitmiş yine Feryatları canhıraş... Boş ver İstanbul’un martıları hep ağlar zaten Nasıl ağlamasınlar ki Bu İstanbul Çok aşklar tüketti... Bir aşk uykuya dalmış Martılar var düşünde Sevgililere hasret martılar Ekmek peşinde Denizse umursamıyor o kendi işinde... Yaşanmışlıkların ardından Kanat çırparken Aslında biliyorlar bu gezegenin mavi olduğunu Umuda uçuyorlar Karanlıklardan... Son bir gayretle uzaklaşırken Dikenli tellerden Bir aşk rıhtımına yanaşıp Güneşe göz kırpıyorlar Sevdaları canhıraş... Mehmet Fikret ÜNALAN |