Yani , Sen Yoksulsun
ankara
ulustayım başkentinde vatanın heykelden bentderesine doğru ağır ağır inmekteyim bir yaşlı dede kaldırım kenarında defter, kalem satıyor kesik bacakları dizlerinden elleri kasıklarında kaldırımdan aşağı akıyor şırıl şırıl sarı ifrazat pantolon ıslak yüzü duvara dönük gizliyor utancını insanlardan gerek yok utanmaya, sıkılmaya gariban dede insanların gözü yukardadır bakmazlar aşağıya yani ,seni görmezler yani ,sen ha varsın ha yoksun yani ,sen “yoksulsun” |
bakmazlar aşağıya
kendi başımın yönünüde sorgulayarak okudum
kaleme selam olsun
muhabbetle...