Hüzünlü bir türkü’nün melodisi,
Vurur düşlerimizi...
Yitik yağmurlu bir İstanbul akşamında..!
Hemde inadına tam göbeğinden,
...O hayaller ki;
Uçurumları bile yar eder gözlerimize,
Aramızda fersah fersah uzaklıklar olsada,
Sevgili bu aşk
Yarınsız diye bir türkü tuttursada...!

Yarınsızlıklarda bile bu yaralı karınca,,
Hala anlamadınmı.?
Hep sevecek seni,
Hep sensizde sensiz tadacak yaşayacak sevgisini..!
Ey sevgili...!
Ey yüreğinde gizli gizli acılar biriktirenim,
Sen;
Benim cehennem ateşinde gül yetiştirdiğimi bilmezmisin..??!!
Dikeninin battığını,
O yüzden yüreğimin yaralı kaldığını,
Ama yinede canımın yanmadığını,
Ne çabuk unuttun,
Yeminimizi inkâr mı edersin...!

Dikenin yüreğimi paramparça,
Lime lime etsede,
Yinede senden vazgeçmedi yüreğim,
Hala umudumu yitirmedim,
Bir nefesini soluklanmayı beklerim..!
Ey sevgili...’
Sen benim en yakınımken,
En ulaşılmaz yüksekliğim,
Varlık ve yokluk çarkına,
Sıkışan sevdamızın kıyısında,
Sensizliğin ecelim olduğunu,
Ve ecelininde güzel olduğunu,
Ölüm gelecekse,
Baş ucumda olmayacaksan,
Üstüme bir avuç toprak atmayacaksan,
Uazaktan seyredip bakacaksan,
Ve;
Bu halinle son kez canımı yakacaksan,
Gözlerimin açık gideceğini bile bile,
Rabbimden bunu dilediğimi hissetmezmisin...!

Ve,
Öyleki bu gönlüm,
En sağır korkularla bağırmakta,
Ucunda sen olan her şey elimi kolumu bağlamakta..!
İsyan ederdim de haşa...!
Bazen ALLAHA,
İşin içinde ucunda sonunda sen olunca,
İsyanım bile sabırda sükut bulmakta,
Susmakta...!
İşin özü ey sevgili,
Seni kaybetme korkusundan değil aslında,
Sen benim yıllar yılı hiç endişem olmadınki..!
Beni seven yüreğin,
Beni benden daha iyi bilmekte inanmakta tanımakta.

Sen arka arkaya yok özlemedim diye yazsanda kumlara,
Dalgalar bile yazdıklarını gelip silmekte,
Sana inanmamakta..!
Sular seller bile inanmadan yazdıklarına engel olmakta..!
Seni kırmadan yaralamadan tıpkı benim gibi,
o tatlı yalanını yüzüne vurmakta.
Oysa benim yüreğimden dökülen her kelime,
Sana yıllar yılı bir ölümsüz sevgi sunmakta,
Ve ne tuhaf değilmi sevgili,
Bir tek o çok sevdiği için yüreğin beni anlamakta...!
Ve benim yüreğim yıllar yılı hala sesini duymak için çırpınmakta,
Kulaklarım bile şaşırdı,
Yollarına bakmakta,
Gözlerimse sesini aramakta...!

Sen yok desende mıh gibi bakışların durur yüreğimdeki,
Çarmıhta...
Kipriklerinin her bir tekinin arkasında,
Sevgin saklanmakta.
Ağzından çıkan her söz,
Bana ilham kaynağı oluşturmakta,
Beni sen seni ben yapmakta.
Biz oluşturmakta..
Ve bilki;
Kelamım kalemim senin ağzından çıkan tek bir sözünü,
Canhıraş bir şekilde pürtelaş içinde yazmakta..!
Ey sevgili...!
Bir kez daha diyorum unutma,
Sen öylesine benimsinki;
Yinede sevginin hasretine yor kuruntularımı,
Benden sana kurban bil bu canımı,
Sen olmadı bir türlü bu sözümü sevmezsinde,
Ben bıkmadan usanmadan yazıp söyleyeceğim her seferinde..
Belki kulağına küpe edersin diye..!

Ve,
Bilki olmaz ya;
Ben kalbine bir acı salarsam bir gün,
Merak etme sen,
Sana o fırsatı vermem,seni yaralamam incitmem,
Dudağına kondurduğum her buse bana zehir olur,
Beni ağular meraklanma..!
Olmadı böyle bir tad ne dilimde ne damağımda ne dudağımda,
Çok şükür Allahıma.
Ama,
Birileri senin kalbini sürekli kırmakta,
Seni;
.... sen bilmesen bile incitmekte yaralamakta,
Bir sana değil,, ele güne ayanda,
Bu yaralı karıncan diyorki sana,
Ey sevgili...!
Allah tek tek ahımızı birilerinden çıkaracak çıkarmakta,
Ve sen bil diyorum artık;
Allah bir ayeti keriminde,
Buyuruyorki;
"BEN KIRIK YARALI KALPLERDEYİM"
Sakın aklından çıkarma,
Sende dilinden bu Dua’yı bırakma,
Ve tekrar et,
Her gün bin kez tekrar ediyor bu yaralı karınca,
Ve amenna diyor her sana gönderdiği Dua’sında...!!

07 Kasım 2012
05.44
İstanbul