Bir gül vardı o da güldü gitti...tomurcuklar güle durmuş bülbüle dikenler surmuş dikenler bu hale güle durmuş dikenler güle dursun öleceği günü bekleyen bülbül unutmayım diye saatler kurmuş. Dertlerime sarılıp avunurum Divaneyim gül goncasında durulurum Ben bu sırlı derdimle varım Derdim yoksa o an yok olurum. bir gül vardı o da güldü gitti nereden geldi nereye gitti ömrümden yeller esti yeller ellere bindi gitti yetecek iken bizlere bir anlık gül kokusu uyandırıp kaldırdı o bir yudum su dalıp gitti sensiz sessizliğe dalıp gittiği yer bir ölüm uykusu ... m.evik |