Hep düz gittim,
Sancılarını gördüm.
Kenarından dolaşmak varken,
Düz gidip dağ aşmak,
Sadece inatla açıklanabilir mi ?
Bahar kanıma girmeye çalıştı,
Çiçeklerini dizdi kapıma,

Gerçekten yokluğa yolculuktu bu,
Bedenler,bulutlar,güneşler
Yalın ayaklı çocuklar.
Elimdeki tuvalin boyu kadar
Bana biçilmiş özgürlük.
Şeker çuvalının gerginliği,
Bezirin kıvamı kadar ,düşler.

Beyazım kadar umudum,
Kırmızım kadar ihtiras,
Mavim kadar sonsuzluk,
Siyahım kadar keder,
Yeşilim kadar bağlılık,
Sarım kadar ahlak,
Kalanlar, beni anlatmaya yetmez.

Minyatürü işleyenler bilmiyorlar mıydı?
Yakındakiler büyük,uzaktakiler küçük görünürken,
Kelle ucuz,usta bol,zindan karanlık.
Ben bilmiyor muydum?
Kaybedince yüreğim yanacak...
Zaman beni yoracak.
Hamur gibi yoğuracak…
Tolga UÇAR,Resmim,2012