yürekler nasır tutmuş
gözler inmelerde
o ben ben degil mi ki?
bizi bizden alıp götüren
sahte dünyaların yad ellerine...

kaçınılmazlığın çaresizliği
özlemler dans ediyor arka bahçelerde
ayrılık şarkıları vesile değil
bizi hüzünlere alıp götüren
sürünürken sevdalar yerin dibinde...

aldatmacaları oynuyor gönüller
bugün burda yarın orda
teselli gibi zaman çarkı sanki
bizi sonsuzluğa alıp götüren
bir daha hiç geri dönmeme pahasına...

son pişmanlık beş para etmez
konulduktan sonra başın teneşire
film değil gözlerinin önünden geçenler
seni hatıralarınla alıp götüren
bilinmiyen diyarların ta ötesine...

yarılsın yüreğin yarılsın
göbek atan kahırların tersine
onu tatmak,yaşamak bir lutuf
seni senden alıp götüren
göz bebeklerinin tebessümlerine...

alınan her nefes bir ölüm
verilen belki son perde
nerden bileceksin ki önceden?
seni sensizlğinle silip süpüren
şu üc günlük ömrün selametine...

(Berlin,31.10.2012)

Talat Özgen