ZAAFINDA YAŞAR İNSAN...
MutLuLukta yaşanır hüsran,
DamLa damLa yaştır gözLerden akan, Umut daLı kırıLgan.. karanLıkta ışıktır aranan, İnsandır.. doğru yada yanLış, zaafına tutunup yaşayan. Sevdikçe, bağLandıkça hassasLaşır insan, Sevenin karşısında örüLür duvar.. hataLardan, Her zayıfLığın aLtında vardır, yatan bir arsLan, MutLuLuğa giden yoLda, zaafLarda aranır kusur çoğu zaman. İnsan mıdır.. insanın zaafından yararLanan, Kanadı kırık kuşun yaşama hakkıdır eLinden aLınan, Bahar geLmez Hazan’ın ardından, Zemheri’de yaşanmadan, UtanmayaLım zaafımızdan.. bir parçadır, azaLan insan yanımızdan. (DuTLuCaLi) iLhan eroL |
Çok güzel bir şiirdi...