HER YER KARANLIKArtık şiirler terk ediyor benliğimi Yalnızlıklar la baş başa kaldım Umutlarımı yüreğimin zindanında Bir, bir idam ediyorum Yokluklar varlıkların peşinde yitik matem ile Yalnızlığımla ölümlerin son sefasında Dem deme bakmaz iken hüzün yüklenmiş Cüssem Dilimde makber şarkısı “Her yer karanlık Pür nur o mevki Mağrip mi yoksa Makber mi yarab? Mağrip mi yoksa Makber mi yarab? Kabrin çiçekten Bir türbe olmuş Dönmüş o türbe bir hacleğaha Mağrip mi yoksa Makber mi yarab?” Dökülür hücrelerim matemin derdinden Bir bayramın hüznünün düştüğü yerdeyim Kahırlarla kederlerle harmanlanmış bedenim Ne hüzzam eritir kahrımı nede hicaz Feryatları m içerimde sıra dağlar gibi Dizilir kelimeler boğazıma Yutkunurum olmaz kusarım olmaz Bir anlık nefesim kesilse de vakit karanlık olmadan Umut ahımın karasından bir perçem Gözlerin namerdin dilinde bir kurşun Bağırır vaktinde öldürdü yalnızlığım benliğimi Cüssem kalafatım hoyratlığım peri perişan Hücrem dört duvar hücrem yalnızlık Hücrem hasret yüklü tek mahkum ben Karanlıklardan aydınlıklara koşmaz oldu benliğim Hüküm giymişim bir kere Kurtuluşum olmaz Mezarım karanlık dünyam karanlık Vuku bulmaz bu son nefesimde bir yudumluk aydınlık… |