ESERİMGöremezsin beni çıplak gözle Meltemce eserim pembe düşlerimden seher vakti Ürperirsin, Alır giderim kokunu ülkeme Çekiştirirken yıldızlarından gökyüzünü Buruşturup üstüne... Sağanaklarla ıslatırım saçlarını Süzülüp teninden, Serilmek için ayaklarına... Eserim boran gibi Bembeyaz bulutları sıkıştırıp ufka, Zorla elinden alırım yağmurları. Çözer giderim tuzunu, kendime... Bilemezsin beni çıplak sözle Ne yoğun, Ay ışığı gölgene saklanmış tutulmalarım Yüzümü aydınlatmadan bakışların. İradesini kaybetmiş, Ben sandığım bende Bilemezsin, Kendim, ne eserim...? Tütemezsin gönlüm, ıslak közle Her gece harlandırır yanmalarımı Buğulu düşünmelerim Sabahlara kadar boğuk nefes taşıyan körüğe... Göz aldanması değil bu siluet Çalakalem ömrümün Ardına saklanmış illet Bu, yakamı bırakmayan tutku Bu, kendini bırakmak tutukken nutku Koca bir ömrü savururca çiselemek kendine Bu, Düşümde çoğalan emeğim Bu, en gözde eserim... erol başçı |
(gözümden kaçan olabilir tabi)
Okumaktan haz duydum
Sevgi ve hürmetle