ayı gölgeler sis perdesi
zaman geceye ererken
içinde sen..
tüm ihtişamınla dururken şimdi...
aşk...
kimbilir hangi kentin dönencesi

mimoza kokusudur sarhoş naralara sebep
orkideler çürürken.
yürürken önünü görmek değil marifet
yolun sonunu bilmiyorken
ayaklarındadır hakimiyet
şüphe beynini kemirirken
ihanet ölümcül zehirdir
korkularla savaşırken....
yürümekde zordur zaten
şehir içine içne koşuyorken..

gölge oyunudur çekik perdeler
herbiri seni farklı gösterir
kimi komedyadır kimi drama
sonlarsa hep aynı kuramı doğurur
kazanmak,kaybetmeye en iyi başlangıçtır aslında

çok şey söyler şehirler
boştur oysa içi
ve aklın almaz
çok şey anlatan hiçi..

mimoza kokusunda trenler geçer şehirden..
camlara vurur gölgen
gözlerin bir ayrılık busesi
ve kent...
kimbilir hangi aşkın dönencesindeydi....