ANSIZIN DAĞILDIM
Bir gün çıkıp geldi çat kapı
Kırdı tüm kapıları Tarumar etti kalbimi, ömrümü ve delik deşik etti böğrümü Kurşuna dizdi ölüme mahkum kimse gibi Mezarsız bir ceset gibi yığılı kaldım bilmedim bir şehrin en tenha köşesinde Çaldı umutlarımı yarına dair sevinçlerimi, neşemi Bir çarenin içine koyu verdi gitti Ve bütün varımı yoğumu Hatta ondan sonra ki enkaz yığıntısını gömü verdim ellerimle içime. Ne çok arar oldu Bugünüm dünü mü... |