şiirin hikayesi başlı başına sürükledi beni...

Ruhu özgür kılıp bırakabilse insan o vakit belki anlayabilecek ufkun tazeliğindeki hayat kokusunu.Ve bir bilebilse nefesinin değerini ...belki o zaman , havanın da tadını tadacak yaşam sevdası. koymasa kendi içine yasaklarını, arındırsa kendini bedenindeki aç nefsini,renklerin kıymeti değer kazanacak.Yürek kırsa zincirlerini kelebek kanatlı bir hayat olup uçacak, saniyesindeki ömrün en küçük parçasını yakalamak için, hayatın değerini anlayacak....
Ve şiir...
Kor gibi karşılıksız sevmelerin bir haykırışıydı sanki..Tıpkı nehirlerin denize kavuşmak için çıldırasıya bir o kadar da durgunca akışı gibi salına salına dizeler yüreğin ritminde öylece akmış...Bahar rüzgarlarının güllerin saçlarını okşar gibi koşmuş şiir....

Dedim yavaş yavaş okurken...Ve Saygıdeğer "kordon" yüreğine sağlık demek kalır bana...Kutlarım...
En derin sonsuz sevgi saygı ve selamlarımla...