GÖNÜL
Muhabbete doymadım, geçti gitti bir ömür
Tutuldum bir soysuza, almadı murad gönül Birde perişan oldum, yaşanmamış say ömür Bir ışığın şavkında, pervanedir bu gönül. O suretin değil’mi, gönülde yaşatılan? Gözlerinin rengine, kadehler boşaltılan Tutupta ellerinden, uçuruma atılan Bir güzelin aşkına, doymadı say gönül. Ne diyarlar dolaştım, açmadı gönül kapım Geldi de bir soysuza, eğildi kaldı başım Öyle bir kurudu’ki, artık akmıyor yaşım Vefasızın peşinden, aktı gitti bu gönül. Sanki o bir denizdi, ben ise dalga kıran Hırçın dalgalar vurdu, oydu bizi ayıran Melanet sofrasında, saygısızca oturan Nelere kav eyledin, sen beni deli gönül?. Ehli sevda haz ile, içerim ben bademi İşte senin eserin, bakta gör bu ademi Hayalinin peşinde, yaşıyorken son demi Vefasız aşk uğruna, perişanım ey gönül.. |
İkincisi, ustalıkla yazılmış bir şiir.
Kaleminize sağlık.