OĞULNAME 2
Oğulname 2
ne ana ararsın ne de babayı, unuttun bacıyı ve de halayı. aklına hiç gelmiyor ki hala, yengesi, ne oldu dfa sana kapandı gözün. ey oğul sana nasihatım vede vasiyetimdir, yaptığın yanlıştır dön derim, sana. unutma atanı, tüm sevenleri, yalnız bırakıesan, yalnız kalırsın. gün gelir acılar dizilir bir, bir, birer düğüm olur gözyaşlarında. zamanı geçmiştir sevgi herşeyin, yüregini mutlu etmez başka sevgiler. daima bir boşlukta acı çekersin, baktığın her yerde içten ağlarsın. bir bayram gününde, düğün evinde, yanında kimseyi görmez, gizli ağlarsın. derim ki ömründe ağlama oğul, ana baba hasretiyle yanma be oğul. ablaya sarıl da tek kalma oğul, dönüp baktığında geçmişe doğru, yalnızlık acısına yanma be oğul. içinde uhteden eser kalmasın, bir bayram sabahı,oğlun düğününde, etrafında çocukların hep olsun oğul. unutma bugün bizim olan mezarlar, başka gün seninde olacak oğul. |
Sayın arkadaşım, şiiriniz çok güzel ve çok anlamlıydı.kutlarım.puanım tam.
şimdi şiirinize ve yorumumu uygun iki güzel söz ekliyorum.hoşçakalın.iki şiirde konusu aynı olduğu için tek yorum yaptım.
Nankör
Sayende başımı taşlara vurdum
Enkaza çevirdin, yıktın be nankör
Bu aşkı kendime nefretle sordum
Beni bana düşman ettin be nankör
Ellerimle hergün zehir yiyerek
Ecelimden evvel kefen giyerek
Bu kadar çok neden sevdim diyerek
Beni bana düşman ettin be nankör
Ziyan oldu senle geçen her anım
Kabus gibi artık hatıram, anım
Bu bedene ağır geliyor canım
Beni bana düşman ettin be nankör
Yüreğimde aşkın közü kalmadı
Ne varsa silindi izi kalmadı
Yaşamanın tadı tuzu kalmadı
Beni bana düşman ettin be nankör
Kırdın kollarımı bir garip kuş misali
Kaldırıp attın beni bir parça taş misali
Sende yaşa, sende yaşa sende gör
Senide yıkıp gitsin senin gibi bi nankör
Kaya Ünver