yüreği güzel bir kardeşimin şiirlerini usul usul gezineyim dedim...

bu şiir bana eskilerden bir anımı hatırlattı;
pencerede, akşam üzeri babamın gelişini bekliyordum. yazın son günleri, son ılık rüzgarlardan biriydi. gelip gelip yüzümü okşarken rüzgar, öyle hayallere daldım ki. kaç saat orda o şekilde kaldım hatırlamıyorum.

dünyanın son gününü düşündüm ilk.

sonra ilk günü nasıldı acaba dedim.

arada sırada babamıda baktım geliyor mu diye...

öyle uyuyup kalmışım pencerede, oturmuşum sandalyeye, kolumu yastık yapıp rüzgarın ılıklığında uyumuşum :)

sonra annem uyandırdı beni hayallerimin içinden...

ter içinde kalmış bir çocuğun, en sağlam dayanağı değil midir anası...

korkulu düşünceler içerisinde, annem oldu sığınağım...

"Sanki bu hayattan başka bir hayata gidiyorum.."

hayaller başka hayatlara kapı açmaktır...

yeriğine sağlık.