Dinliyorum…
İçimdeki sensizliğin, sessizliğini dinliyorum.
Acıların ve geçmişte kalmış hayallerin içinde.
Senden kalan başka bir şey var mı diye.
Belki sana alışmış yüreğimde,
Senden bir parça bir şeyler kalmıştır diye
Sadece dinliyorum.
Şarkılarda arıyorum bazen seni
Bazen de filmlerde.
Bizi anlatan bir film, bir şarkı vardır elbet diye.
Seni arayışlarım bitmiyor.
Gönül yoruluyor,
Beden yoruluyor,
Ruhum yıpranıyor,
Ama umutla arıyor gözlerim seni.
Başka suretlerde seni arıyorum.
Bazen tam buldum dediğim anlar,
Yanıldığımı anlıyorum.
Ben aşkı doğru şekilde yaşadığımı zannederken,
Yaşadığım aşkların yalan olduğunu fark ediyorum.
Ve suretlerdeki seni, kaybediyorum.
Üzülüyorum bazen çok.
Bazen de içimde bir rahatlama oluyor seviniyorum.
Yani senin şiddetin kadar melankoli yaşıyorum.
Bazen derin solukla geçiyor bu zaman
Bazense eski dostlarla buluştuğumda
Ama ne yaparsam yapayım.
Gene de ara sıra yoklamayı eksik etmeyen.
Unutuldukça kendini tekrar tekrar hatırlatan.
Ne kadar zorlasam da, engeller koysam da bunu hep başaran
Aklımdaki tek insansın.
Ve her gelişinde anlıyorum ki
Sen benim hala unutmak isteyişte unutamadığım aşkımsın.
Ve her gelişinde ve gidişinde dudaklarımda eskimeyen aynı cümle
Seni seviyorum…
Seni seviyorum…
Seni seviyorum…

POSEDION’UN OĞLU