Ekim Sabahı
Soğuk bir ekim sabahı uğurladım seni
söz vermiştin geri döneceğine hızla uzaklaştı vapur ufukta görünmez oldu yüzün yittin. Sessiz kaldı kuşlar senden geriye sonbahar kaldı ve sağanak yağışlar, çok uzaklara konuşuyorum kimse duymuyor. Ve yine bir sabah umutla uyandım o sabah anladım işte bir daha gelmeyeceğini umudum hüzne dönüştü oysa bilmiyordun, umudummuşsun. Hiç tanımadığım insanların kapılarını çalıyorum içeri buyur edenler oluyor hala iyi insanlar var diyorum, kimsiniz diye sorduklarında adım mutluluk, soyadım hüzün diyorum. Belki diyorum, yazdığım herhangi bir şiirde senden bahsetmemeyi başarabilirsem belki o zaman unutabilirim seni, bizi. Sercan Ateş 16.10.2012 |