Kaftanseyrel’dim tanrılar şimdi cebimde dalgakıranlar önce devriliyor sonra domino taşları ard arda kıransayan mıyım neyim başımdan aşağı kızıl güller dökülmekte doğaya zarar gelsin istemiyorum topluyorum afattan arta kalan pılımı pırtımı savuruyorum tasımı tarağımı seriyorum bir güzel şiire örtümü "piknik zamanı" diyor çocuk sesleri uyuyorum en soluksuz kalmış amin’e koltuk kelle’de var’ı mı yoğum’u bilip kaftan’sız kaftan olmaya gidiyorum. Ekim2012 Antalya |