Orası Çok mu Uzak Anne?
Biliyorum
Ben gözümü yumunca ağaracak gün Güneşin kızılı göz kırpacak Alay eder gibi ecelimle... Susuyorum Nefesim durunca ötecek bülbül Dilinde bir acele, Sayar gibi... --- Gittin ya! Benim değil artık günün mavisi Cömert bir el karanlığı dolduruyor ömrüme Ya siyahı çok seviyor, Ya da beni hiç sevmiyor hayat! --- Rahmet okuyamayan dilimin kefaretidir bu şiir... Adının yanına koyamadığım kelimelere özür... Duaya varmayan harfler müşteki benden Çektiğim ’eyvah’ gelir mi ki yanına? Orası çok mu uzak Anne? --- İnsanı yıllar değil ’Anne’ diyememek büyütüyormuş. Çok büyüdüm Anne (!) ’Anne’ diyenim kalmadığında da... Toprağa karışacağım... Yanına geleceğim... Betül Yüksel Ekim, 2012 |