BİRŞEYLERİN KÖR DELİSİGüneşi farkedebilen sihirli bir bastonu vardı Gezerdi çocukluğum kokan mahallede Kuytularda esans sürerdi ceketine Amansız bir sevda almıştı gözlerini Aklını, her gün küfrettiği insanlar... Gölge evinde ziyaret ederdim onu sık sık Arkadaşlarım varsa yanımda, parmak atar Eğer yalnızsam elini tutardım Beni severdi, Belki çocuktur deyip geçerdi Ama o deliydi Filinta namlusu gibiydi bastonu Beni niye hiç dövmedi? Çocuklarından bahsederdi bana: yılan, fare... Biraz da yalnızlık söylerdi açılınca Sesi güzeldi, Bastonuna teğet geçip gözlerime dolardı Sonra birşeyleri çekiştirirdi hiç susmadan Küserdim, hemen kalkıp giderdim Onu, bu gidişlerin sonuncusunda kaybettim... o.k.ş - O,belki de inancının ve direncinin delisiydi, yaşaması için başka delilere ihtiyacı vardı ama bilinir ki her delinin tek dostu , yüreğidir- |
kimseyle paylaşmamak yüreğini
kimseye veripte peşinden divane olmamak
kimbilir belkide...
eyvallah birader