Eski şiirlerden artakalan tek şiir...

Uçuşur coşkumun sayfa sayfa matemi kayıp korkulukları

Sesi bildik yüzü bildik insanların ceste ceste topladıkları

Ve görünür yüzsüz yüzleri oyuncularının

Oyunlarından bıktım Tanrım

Yalanım!

Kendini kendine gömen çöl seyyahları

Düşçüler oyuncak satıcıları

Sonrasız acı öncesiz boşluk

Zaman aşımı bütün olma çabaları

Gitsem mazi gelsem yenilgi

-Kaypakfigürfigan-

Misafir tedirginliği hangi rengi öper ki?

("Ey uğultular ve görüntüler" yaratan! Gri dizeler üstü çöktüm Titriyor her yan)

De ki; uçurumun dibi yakın, kanatlarının seyriyle

De ki; korkusuzsun işte, sahip değilsin diye bir şeye

De ki; ölüm bu, ölüm. İşte!

Ayna kâğıda düştü sözcükler buğuya

İnsanlaştı eşya eşyalaştı insan

Uyuyacak yer göster Tanrı yorgun bıraktıklarına

Ve söyle Kim söndürdü ışıkları?

Sen mi? Gece mi?

Hikâye bitti!

Hikâye bitti!

Şimdi şiir zamansız bir ömrün sefaleti