İnsü cinnin kıblesi,dünyada beytül Kabe,
Meleklerin kıblesi,semada beytül İzze,
Beytüllah der hacılar,dünyadaki Kabeye,
Beytül mamur denilir,semada meleklerce.




Güzelim yerler varken,yapılmış Kabe çöle,
Hac baştan başa zaten,meşakket hepten çile,
Temsilidir mahşerin,hac dünyada bizlere,
Çektiğimiz eziyyet,vesile mağfirete.




Olsa Kabe ağaçlık,sulu,yeşil bir yerde,
Dalsa orda fasıklar,zevk safa denizine,
Hacdan murat değildir,asla zevk ile safa,
Çektiğin yorgunluklar,vesile olur affa.




Efendimiz Veda Haccı,durdu Müzdelifede,
Gelince çok ağladı,namaz kıldı epeyce,
Af diledi Ümmete,ağladılar sessizce,
Bura af mahallidir,yalvardılar gizlice.





Kestirdiler yüz deve,Resul etti hediye,
Altmış üçünü kesti,bizzat o elleriyle,
Kalanını kestirdi,Mübarek Hz.Aliye,
Eshab anladı hemen,Resul yolcu o sene.




Hacca gidip gelenler,Araplar aç,pis derse,
Kabul olmaz hacılık,gerçekten bunu bilse,
Peygamber geldi bize,doğdu orada eshabı,
Bakide medfun elbet,Peygamberin eshabı.




Hem Allahın Resulu,hem Allahın evi,
Arabı hor görenlerden,var mı daha zalimi?
Söyleme hemde ona,Medinenin fakiri,
Yahudi dermiş ona,çölden çıkmış bedevi.




Hac temsili resmidir, ahretteki mahserin,
Bir kefenle dolaşır,hepsi birdir huccacın,
Farksiz bir kefenle dolasir huccacin,
Lebbeyk buyur Allahim diyor hepsi onlarin,




Zengin beyaz siyahı,hiç ayrılmaz orada,
Herkes tesbihle tahmidi,okuyorlar tavafta,
Hepsi Allahın kulu,sanki benzer cennete,
İncitmez karıncayı ,hacılarım Mekke’de.




Mevla bakar onlara,onlar nazır emrine,
Emri ilahi diye geldiler,Huccac kutsal Kabe’ye,
Günahı kalmaz bir tek,Arafatta Vakfede,
Kurbanı keser hacı,olur Müzdelifede.




Kabeyi görünce sen,kabul duan o anda,
Tavaf eder insü cin,işte Kabe karşında,
Ümmeti Muhammede,dua edip de bol ağla,
Son nefeste versin,diye göz yaşı dök ağla.




Arafatta sakın sen,günahkarım ben deme,
Anandan doğmuş gibi,oldun bil iman eyle,
Kul hakkından maada,günah kalmaz kişide,
Kabeye sarılda dök,gözyaşlarını gizlice.

04.11.2011-Kirikkale
HİDAYET DOĞAN