Yalnız Adam Ağladı
İstanbul’un gecelerinden birinde yalnızım.
Gökyüzünü izliyorum belki çıkarsın ansızın. Belki gözlerimden düşersin, toprağa yar olursun Belki hiç gitmezsin, perişan gönlüme dildar olursun. Sen öğlenimin sıcağısın, akşamımın ayazı. Ayın can veren ışığısın, yıldızların beyazı. Sen gülüşünde mutluluğu bulduğumsun, umduğum Sen, en güzel rüyasın gözlerimi yumduğum. Ufacık ellerini kalbime koy ve dinle beni Olmayacaksan gözlerimden akan yaşlar dinmemeli Bir yanım mutlu senle, diğer yanım korkak Bir yanım yaşıyor seninle, diğer yarım toprak Gülüşün, bakışların şuan kalbimin üstünde Gelip birkez olsun dokun da en dibine düşsün be İki üç adım attığımız sokaklarda huzur Başka sokakları seversen kalmaz tadım tuzum. |