SON ŞİİR
bir iç çekimi yaşıyorum
zılgıt yemiş bir çocuğun hüznü içimde... yabancı bir acı bu bir serçenin düşüvermesi gibi yere bir güvercinin kırılması gibi kanadının durmaksızın acıyor içim pervasız bir yara bu... korkuyorum kendi kabuğuna mahkum sesimi duymuyor kimseler neredesin kimsesizim senden sonra bu kaçıncı mısra bırakıyor beni bir başıma... usul usul sızıyor içime solan rengi yaprakların, ve güz tükeniyor amansız bir mevsim bu vakit dolmak üzere bu son şiir... hadi ... ŞAHBEYİT FATİH ŞAHİN IŞIK |