Haziran olduğunu
Yine gittim her zamanki o yere
Herşey yerli yerinde cafede Masalar sandalyeler duvardaki tablo Çalan müzik bile Girince içeri kapıdan Neden yalnız geldi diye Sordular birbirlerine meraklı gözlerle Söyleyemedim onlara Aylardan haziran olduğunu Senin ebediyen gittiğini Biri bir gül var dedi elinde Bu gül neyin nesi acaba Sordular birbirlerine Oturdum her zaman ki yere Sessiz dalgın hüzünle Koyunca gülü Her zaman oturduğun yere Anladılar aylardan haziran olduğunu Senin ebediyen gittiğini Sustular birdenbire Çalan müzik bile Gözyaşlarımı gizlemek istercesine |