bebeğim...!
ayrılıgı kim yazmışsa,
sildim ben silgiyle sen kafana takma.
sakız ağaçlarıy’la açtım fal’larımı
sen çıktın,
ve mutlu son yazılıydı..!

ağlamaktan şişmişti gözlerim
bian seni kaybedecek korsusu
sardı benligimi ve ben çok yıkıldım
masalımın sonu gelmeyeçekmiş gibi
çevrildi sayfaları hayatımın...
bekledim bekledim sen yoktun...

şifalı bir bitki gibi
hayatımı sana bağladım,
hep kurşun kalemle yazardım ya hani..!
bu sefer mürekkep’lere boyandım,
adım. adım, gelmek isterken
zafer’e yakalandı....

nöbet tutan kalbim
resmine bakar’ken yakalandı.
siyah zeytin gözlerinle kahvaltıya başlardım
yüreginin kıyısına hep yelken’imi bağlardım
ve bekledim..!
bekledim...!
ama sen yoktun...!

sancılı bir gece...!
gece gülerken üstüme kadeh kaldırdım
eserinin şerefine..!
şerefine bebeğim...!
bütün kadehler ikimizin
şerefine.! kaldırdım...’

bian’larla yaşadım sayende...!
hala’da yaşamak’tayım bebeğim...!
senin sacı’nın teli’ne zarar gelme’sin diye...
ateş’lere atsın’lar
valla..! valla..! yanarım..!

NİHAL HAYMANA...