Şiir/de uyak-ayak
ahlaksizligina aymazligina ayagina bakmaz kalkar
ayak arar siir’de kendini temizleyecek sanki sakar soylen de gel hele yazilani neden anlamaz bakar trene baktigi gibi ezberidir yatar kalkar tekrar.. ar-edep desen bacaklarinin arasina basini sokar insan insanlik desen gokyuzunde yildizdir arar gun ortasi kan’dir emilir.. kin’dir ekilir tinmazlar aruz arar vezin sorar yok neymis efendim ayaklar ne ayak oldugunuzu bize sorun varin harf harf soyulurken memleket uçan kustan karincaya vurulurken insanlik talan edilirken çarsaf çarsaf susar pusar sendenim der iskembesi doyuncaya kadar kadar alkis bir o kadar yalandan siraya kimse yok mu/dan deniz fenerine orda burda ara-bul-çal uy-uydur çadir derken makarnaya oyuncak sanar sozu-siiri yigar ust uste burda soz bir soz var Làkin edep koymuyor diL/imi etmezlere etmek için heder etmiyeyim yerimi kaleme biraktim gor iste ne diyecek bir birimi adam adamadir soz bizde ki ayakçidir alçaklar , Şair Metin Demirkaya |