İbrinbilmezdim maşukun ahvalini bu aşkın efsununa düşmeden önce... ey Yusuf bakışlı sevdiceğim bilmez misin? seni sevmekte saklı Züleyha’ ya varmanın sırrı maddeden geçip manaya vakıf olmak gözlerindeki nar-ı aşkın esrarı sana geldim al beni at şu an yüreğinin en derin en kör kuyusuna aşukum ol şın, mim ve sin aşkına ey ibrin! ey ay yüzlü sevdiceğim ağlamaktan doldu yine gam-u peymanem yokluğunun yediverenleri açıyorken sol cenahımda lutfeyle bir gül(ü)ver bahar gelsin hazan vuran dallarıma ey gece gözlü yar ey dil-i lisanım ben benden geçeli geçemedim senli düşlerden düşmüşken bir nefes uzağına şimdi bir derviş gibi sabrındayım yokluğunun ve ortasındayım sana gelen yolumun giriftar bir aşktan muzdaribim öylesine bedbin, öylesine yorgunum ki; şekvaya bile yok mecalim @))>----- İbrin : yüzü çok parlak ve güzel olan sevgili peymane : büyük kadeh cenah : yan, taraf giriftar : Tutulmuş,yakalanmış dönüşü, çıkışı olmayan şekva : yakınma, şikayet |
Şiir insanın güzel yüzü.
Şiir sevmeyen, yazmayan, okumayan nasıl ekinleri toplayabilir.
Şiir yazanı, okuyanı ve seveni kutlarım.
Yüreklere sağlık.
Selamlar...