Düşün.
Ardında bırakmak herşeyi,
Öyle çekip gitmek. Kaçımız yapabildik, Hangimiz cesuruz hayata, Kim kendi rolünü oynuyor, ve aşkını yaşıyor.. Hesaplardan uzak, Sorgulardan arınmış, Hangimiz az soruyor, Kaçımız cevaplar istemiyor... Çıktığımız ve durmadan devam edeceğimiz Bu yolda, Hangimiz ara verip yolculuğa, Yol kenarındaki çiçekleri topluyor.. Bİirlerini mutlu etmeye çalışırken, Kendi mutluluğumuza arkamızı dönüyoruz. Esas acı olan ise, Tüm kurallara uysakta, birileri hep mutsuz oluyor Ve biz de, Çünkü kalbimizde ki yaralarla Artık mutluluğa koşamıyoruz...... |