İnsansızlar
Gitmiyorum artık üzerlerine
Direnemiyorum kendilerine Kulak asmıyorum söylenenlere Kafa yormuyorum ne kadere ne kedere Çok şey istedim sanırım Baş eğdim herkese Kalbi kırılmasın yaşamdan soğumasın diye Asla fırsat tanımadım kendime Anladım ki onlarmış küstüren beni kendime Sadakat ile uyudum her gün Güzelce uyandım sabah gelmesin diye hüzün Dürüst yaşadım her an her gün Yadırgamadım kişiyi sürekli iyi gördüm Anladım ki haram bana gülüşüm Onlardan bana kalan koca bir zulüm |