Hüznü nasıl kovarsın!
Gelmedi ki yüreğine bir kor hüzün
Olmadı istemeye bir kez yüzün bir parça samimiyet, ne değeri var sözün o olmadan, yaprakları ağır gelir güzün Hani hüzün gelmişti yanına gece Senden izin istedi, bir tek o vardı yanında Ne sevinç, ne neşe, ne endişe, bu ne işkence ! Ve sen kovdun onu güldüğün gün Vefa bunun hangi yanında Bir daha üzülemedin Veya kendini üzdürtmedin Kalbini kitledin bir sandıkta onu bir daha hiç dürtmedin! Kaçtın seni ağlatacak olandan, Küçücük bir çocuktun, unuttun elindeki çakıl taşlarını alandan kolunu çakmak gözlerine sürtmedin Çünkü senin gözyaşın yoktu, Sen ağlayamıyordun! |