SENSİNBen öyle çok değiştim ki anlatamam mümkün değil anlatamam kelimeler aciz kifayetsiz kalır yanında sanırsın üzerinden asırlar geçmiş sanki ben, ben değilim ben bile kendimi tanıyamaz haldeyim aynada ki o yabancı ben miyim ah...oysa oysa, hiç bana benzemiyor yaz görmemiş baharlara muhtaç çöl çiçeklerinden benim ne farkım kaldı bir görsen saçlarım da renk kalmadı hep kar yüreğimde kahır var sürgünüm gurbetin koynunda muhabbetteyken gözlerinde gözlerim tutsakken ellerimde ellerin şimdi bu evrimler niye neden değiştim neden özlemiyorum seni neden kokun gelmiyor bilmiyorum galiba kaybettim kazanan sen oldun mutlu-musun? dinle bu sana son sözlerim bir daha gelirsem şu dünyaya belki biraz büyük konuşacağım ama susmayacağım şu dünyada bir sen birde ben kalsak yüzüne dönüp bakmam asla çünkü; sensin yıkıntılarım sensin ağıtlarım sensin pişmanlıklarım gözyaşlarım hıç kı rık la rım ve yine sensin sensin yürek yangınları m! dayanamam. 3 mayıs 2010 01:00 |