SİYAH BEYAZ

Özledim diyorum. Özledim işte.
Gözlerim yanıldı her benzetişte.
Yokluğun en hazin bestesi oldu dudaklarımın.
Renklerin gölgesinde siyah beyaz bir tebessümdü bana kalan.
Yaşamın en dik yokuşunda.
Yalnızlık rüzgârları vurdu gönül sahilime ve ...
sen bir tutam ışık gibi düştün yanı başıma ...
hayalimde “ne verdin ki ne istersin” der gibi.
Gözlerim ne çok şey yaşadı oysa göz bebeklerimde ne çok şeye gebeydi düşüncelerim.
Bir yanım sana koşmak isterdi delice.
Bir yanım ardımdan bakardı sinsice.
Yanardı bir yanım. Gözyaşımın gücü yetmezdi alevleri söndürmeye.
Nasıl biterdi ki bu işkence. Her acı bir “şiir lekesi” bırakırken gözlerime. Özledim diyorum. Özledim işte.

Aslında her sevda anıldığa kadarı kadar yaşamıştır hayatı
Ve sen her şeyi göze alacak kadar Değersin ve Değerlisin..
Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması.
Ne kötüdür an kadar yakın, bir asır kadar uzak olması..!
Ve acıların en acısıdır...Sevdiğinin yanında olamaması...

koLay değiL rol yapsamda bazen beni hiçbirşey güLdürmüyor.. sorun değiL çünkü artık zaten beni hiçbir dert öLdürmüyor . . .

Bazen caresiz gücsüz kalmak da güzel rüzgarda savrulan yaprak misali...cok etkilendim...şiirinizden..