Yine ayrılık düştü satırlara

Sayfalar karanlık bu gece de

Yine sen varsın zihnimde

Sönmeyen aşk alevimde

Yine senin çehren ve ben ;

yine sana hasret...

Gidiyorum;

aslında kaçıyorum

Yüzüm sana dönük

senden kaçıyorum

Sevdamdan

Her geçen gün perişan eden

nefretine sahip kendimden kaçıyorum.

Hani belki uzak kalırsam iyileşirim diye

ya da alışırım diye

Neye ?

SENSİZLİĞE

Neye ?

SEVGİSİZLİĞE

Her bir adımı topuklarıma zehir ederek

sana, bana ikimizinde basıp geçtiği zavallı toprağa

kan kusup Gidiyorum.

Kalıp mücadele etmek yok, hasret yüzlüm.

Artık sınırlarım aşmak yok.

Sana kavuşmak yok..

Zaten emanetim olamadın buna izn veren yok.

Artık vazgeçmek zamanı

Duyguları yok etmek zamanı

Nötr bir insan olunca yaşamaya devam

Ot gibi, saman gibi

öylesine ;tatsız, tussuz...