Uykum uyumuşken, saat yarımda Isabella diye vurmuyorsa kadran,
Dalga diye!, seni getirmiyorsa o sahil,
Güneşli bir ikindi vakti, damla damla seni indirmiyorsa baran!
Bu sabah, tam da bu sabah saat 5’te; şair ceketimi giyip tabanca belde,
Önce o sahile gitmeye arzuluyum, kumlarını çölünkiyle değişmeye..

Madem her defasında seni vurmuyor kadran, bu sefer ben onu vuracağım!!
Edeceğim iki el ateştir, üçüncüsü deli etmeye yetecek beni..

Sonra Paris’e kaçıp Sn. Petersburg’un bahçesinde
Dev İbrahimi bir ateş yakacağım, aşkımdan büyük..
Yağmurlar indirmiyorsa ismini, göklere yükselen ateşimle ahı yükselecek Göklerin..

Ben hiç değildim bunlara mayil,
Hiç bir şey sebeb değildi, buna sen dahil,
Artık seni bana okumayan kitap da cahill!
Aşkıma kastedene benim, en can alıcı katil..