Gecenin Gözleri
Yine hüznüme yenildi uykum
Kim bayrak dikecekse buyursun diksin Nasılsa boyun büküşümü gönderdim gökyüzüne İçimdeki boşluğun kıyıları hep tanıdık Nedenleri, sorguları bırakalı yıllar oldu Cevaplar cevapsız Gecenin bilmem kaçında uyanığım Gel de saatlere küfretme şimdi Sabah olsa da artık geceyi vurmasa gonglar beynimde Uyumasam Amaçsız, sokakları saysam Bir de beni sayan olsa yüreğimde… Benden başkası yok Gökkuşağım siyaha boyalı Dudaklarım mühürlü susmaya Haykırışımı bir ben duyuyorum, bir de beynimdeki gece Fısıltı yok, tık yok Şimşeklere koyduğum hıçkırıklarıma susuyorum Umut yok Yürek sesimle yaşamaktan bıktım aslında Nedir her gece boğulmak zulmü hasrete bulaşmış yaşlarda Hayat kendi içine ağlamak mıdır sadece Yüzüne yerleştirdiğin bir sahte gülücük mü Yanaklarını yırta yırta kandırılışı mı kendimin... Fırlatıp atasım var ellerimi, ayaklarımı Sonra da alıp başımı gidesim var kimsesizlikten kimsesizliğe Benimle ne işi var bilsem Kendine kızgın, kendine küskün, kendinden nefret eden bedenimin Bu ne bitmez saklambaç oyunudur Ya Rabb’im Kendimi bulsam ne olacak ki Kendim bile kendimsiz Ey hüznüm, sıkıldım arkadaşlığından, dostluğundan Ben silerim gözyaşımı düşünme, çek git Yırtıp atayım maskelerimi de Şu hayatta Şu hayatta ne olur bir defa gülümseyeyim Heyhat Heyhat gecemin gözleri kara… Kara ise hüzün… Tak be şair maskeni Bak, bak yaklaşıyor yine gündüzün… |