Yetim Kalırım Öksüzlüğümle…avuçlarımdan kayıp giderken yavaş yavaş bir yangın alevi ellerimden başlayıp sarmaşığın kolları olup sarıp kavuruyor bedenimi çaresizliğin denizinde bir balık misali boğuluyorum karası kaybolmuş, karasını sevdiğim gözlerin gözlerimin içine bakıyor veda etmeden giderken etmede zaten, dayanmaz yüreğim ve sen gitmesen gitmesen yüreğimden gitmekten vazgeçsen bir adım atsan ellerim deyse kömür karası çatık kaşlarının arasına yumuşatsa o sert ifadeni ah…! bir dokunabilsem, belki değişir her şey ufacık bir çocuğun düştüğünde dizlerinin acıması annesinin dudakları değdiğinde acılarını unuttuğu gibi merhem olur mu? olsa keşke can kırıklarını silmeye buselerim ve sen gitmesen gitmesen yüreğimden… düşlerde, hayallerde kalmasa yine, yeniden kıymetini bilerek geleceği yaşasak sil baştan hatalardan ders alarak, kötü anıları silsek güzel günlerdeki kaldığımız yerden devam etsek ve sen kalsan sonsuza kadar kalsan yüreğimde… biliyor musun sevgili? sensiz; anne ve babasını kaybetmiş çocuk olurum yetim kalırım, öksüzlüğümle yanarım zamansız yitirilmiş dostun acısı kanar içimde et tırnaktan ayrılmaz kardeş eksikliğini yaşarım evladını yitirmiş bir anne yüreğinde yüreğim gitme kal desem ve sen benden hiç gitmesen gitmesen yüreğimden… bildiğim kadarıyla, becerebildiğimce içimin yangınlarını döktüm sana ve sen yine gidiyor musun? dur…! son kez dinle…! ne yapabilirim? var mı çaresi? bilmediğim bir yolu var mı? hadi söyle? söyle neyse onu yapayım? ve sen gitme yeter ki gitme yüreğimden… 29.09.2012________________Seher_Yeli |