Yıllar yılı içinde koca bir sevgi
Yığını biriktirdi bu kadın
Hep almadan vermeyi öğrendi
Hep sevilmeden sevmeyi bildi
Bir kere bile kendisi için bir şey yapmamıştı
Bugüne dek.........
Kimse sormamıştı ona hayallerini
Neyi sever, ne isterdi yüreciği
Korkuları neydi, ya istemedikleri
Kendini bildi bileli hep başkaları vardı
Ondan önce gelen hayatta
Bir kez bile kendine ait bir anı olmadı
Başkalarının yaşamlarındaki zamanlara
Endeksliydi o.............
Yalnız kalabildiği, kendinle başbaşa olabildiği
Dakikalar en büyük hazinesiydi kadının
Keşke diyordu keşke çekip gidebilsem
Zaman zaman çıldırası gelse de
Onun çıldırmaya bile hakkı yoktu
Bir oğul vardı ona muhtaç masum
Küçük bir oğul vardı onu tutan
Yaşamla arasında küçüçük bir bağ
Koparmayı düşündü kadın zaman zaman
Neden yaşadığını bile bilmiyordu
Sadece yaşamak zorunluluğunu hissediyordu o kadar.