ÖYLE DOĞLASIN Kİ
bir ornan gibi yeşil
deniz gibi mavi ve pir pınar gibisin ne olursun ak içeme sen olmadan ne mevsimler geçiyor ne aylar tek başına yılları seyrediyorum bahtım da ve demli bir acı içiyorum uzun kış gecesi tenha yürek kaldırımında yürüyorum yalpalıya yalpalıya gönlünde bir yer arıyorum soğuklarda koyma beni ben yüreğine konuk olayım bir daha gitmiyecek gibi gidecek yerim yokmuş gibi yüreğin de sar beni sar beni öyle alıştım ki o gözlerine öyle alıştım ki dudağından çıkan sözlere öyle alıştım ki saçlarına saçın ile tutam tutam ört beni bir daha açık yerim kalmasın sen öyle doğalsın ki bir orman gibi yeşil bir deniz gibi mavi ve bir pınar gibi sar beni sensiz birdaha doğmayayım. irfan KÖKTEN |