Yalnızlığım doğurup doğurup çoğalıyor
Yeter artık diyorum doğurma!
Bakabileceğimiz kadar olsun diyorum
Yetemiyorum anlıyor musun?
Yemiyorum, içmiyorum kafamı yediriyorum
Bir hüküm giyiyorum daha da çıkarmıyorum
Elde avuçta kalmadı, ne yapsam olmuyor
Ağlıyorum gecelerce...
Gözlerim..hani o kocaman gözlerim
Tükeniyorlar! Net değil
Hiçbirşey net değil hüznüm dışında
Tamam diyorum kabul!
Ne haliniz varsa görün diyorum
Dışarıdan güçlü görünüyorum
Peki ya içim? umut cesetleriyle tıkalı
Gitmez mi hiç için?
Çekinmeyin, bardak bardak gözyaşlarımı için!
Susuyorum...Allahım susadım diyorum ölüme
Görüyorum karşımda dirimi
Bu sefer daha çok ağlıyorum!
Ağlanılacak halime ağlıyorum
Doğru olan da bu değil miydi?!
Sil diyorum yüzünü, siliyorum
Aferin diyorum kendime, belli etme
Sözümün bitmesiyle yüzümün yaşla yıkanması bir oluyor
Olmuyor işte, başa sarıyorum her seferinde
Düne kızgınlığımı bugünümden çıkarıyorum
Yarınlarım bugünüm olmadan gitmeliyim
Gözümü korkutuyor yarınlar
Allahım daha fazla büyümemeliyim
Üzerime geliyor hayat, at bi dupcaki diyorum
Alıyorum gardımı yinede dibe çakılıyorum
Sayıyor ordan zaman, kalk diyor Yaratan
Kalkamıyorum, kafam bir ton kaldıramıyorum
Kalk diyor tekrar, kalkıyorum.
Bir sözünü iki ettim diyorum
Üç dört beş altı yedi diye elle sayamadığım
günahlarım var benim...
Allahım yavaş yavaş değil hızla tükeniyorum
Yetişemiyor zaman
Erişemiyorum bir türlü o istediğin makama
Allahım güç ver, güç ver diyorum
Eriyorum, içime batıyorum
Bu şekilde ölüp gideceksin diyorum
Aklıma kötü kötü şeyler geliyor
LA diye haykırıyorum! Sonum böyle olmamalı!
Bu düşüncelerden kurtar diyorum kendini
Fısıldıyorum kulaklarıma diyorumki"imtihan"
Biliyorum ama bu çok ağır
Rabbin çok seviyor seni derim ki ondandır bu denli ağırlığı
Diyorumki Rabbim arttır derdimi, daha çok sev beni...


SürmenajKeyhar © Eylül2012