=ODAM=Hayatım kabus gibiydi, Sensizliğin olduğu dört duvar arasında, Nem kokardı her yer, Işık bile almayan o yerdi odam. Kimler yazmamış ki içinden geçenleri o siyah duvara, Biter mi diyenler, bitirip gidenler, Sevdiklerini özleyenler,kimsesiz olanlar, Işık bile almayan o yerdi odam. İnsanı şair yapan bir sessizlik gizli orda, Ya sevgiliye mektup ya son arzu saklı zamanda, Nede olsa kimileri için bir yuva, Işık bile olmayan o yerdi odam. AZAPTA Kİ KALP |