SİYAH VE UMUT
Renklerine sarıldım dünyanın.
Pembe çocuk tebessümlerine. Maviyi umut bildim derin sancılarımda. Beyazı son giysimin rengi seçtim, Deniz köpüklerinden entarimi. Kumar oynadım kırmızıya dair. Al kanımı sancak yaptım. Tütün renginde üfledin efkarımı. Yeşili anneme bıraktım, gözüme kurban diye... Turuncu bahçeler umdum babam için cennette ,yakuttan. Bereketi kahverengi, Sevdayı sarı. Gökkuşağını bu yüzden çok sevdim. Kararsız gri olmadım ömrümce. Bilinmezlik simsiyah ya hani, meçhul korkutuyor ya? Ben hiç korkmadım! Ve bildim; Bir ışığın her zaman tüm renklere gebe olduğunu… Erkan ÇEVİK |