Bursa’da, Çarşamba semtinde yeşil damalı bir ev.
İkiz,
Yanın da aynından bir apartman daha.
Bayram oldu mu en çok ona gitmeyi severdim.
Plastik top,
Balon,
Kısmetiniz de ne var sa o bayram sizin olurdu.
Çok uzun yıllar devam etti bu gelenek
Öyle ki, kızım bile nasiplendi bu balonlardan,
Aradan 25 yıl geçmiş olmasına rağmen…

Beyaz renkli, steyşın bir Reno su vardı.
Köydeki avluya park ettiğinde,
Şoför mahalline oturur ve bir ‘Toros’ hayali kurardım

Bayramlar yaza denk gelirdi o zamanlar.
Dut ağacının altına tüm aile oturur,
Tepsideki dutlar yenirken,
Görebileceğiniz en güzel kahkahalar atılırdı.
Sanki hiç dertleri yokmuş sanırdınız.
Aslında biraz dikkat ettiğinizde;
Her bayram aynı şeylere güldüklerini anlardınız.

Köydeki evin tavana yakın bölümünde,
Ortada Selman dede yi,
Ve resmin dört yanında dört oğlunun vesikalık,
Askerlik fotoğrafları vardı, biraz solgun.
Şimdi o resmin üç köşesi, daha bir buruk.

Rahmet-i Rahman’a kavuştu geçenlerde,
Tüm balonlarını yanında götürdü.
Artık Rıdvan apartmanının Baloncu dedesi yok.

Güle güle Mustafa Amca,
Mekânın cennet olsun,
Cennet ehlinden olursak eğer,
Balonlarımızı melekler uçursun.

İnna Lillah ve İnna İleyhi Raciıun

Mustafa ÇİÇEK in anısına
05.01.2007

Erkan ÇEVİK