insanlar diyorum, ne tuhaf yaratıklar.
karşılarına zor birşey çıktığında kaç
yaşında olurlarsa olsunlar sokakta
sümüğünü annesinin temizlemesini
bekleyen bi çocuktan farksız hale gelirler.
saçma sapan konuşup salak olmak için elinden geleni yapanlara, sırf kendilerine
olan saygılarından dolayı sabretmek
zorunda kalırlar. atsana iki yumruk şu ite
ne kaybedersin diyen de olmaz üstelik.
insanlar diyorum çok aptallar. o ne dedi,
bu ne dedi diye diye ömür geçiriyorlar. ya beden senin, kalp senin, hayat senin,
din senin, namus senin. elin lafıyla ne
diye hayatını şekle sokuyorsun? yok mu
senin aklın da başkalarının aklıyla
hareket ediyorsun. madem bi işe
yaramıyo o beynin git bağış yap da hak eden kullansın istediği gibi. insanlar
diyorum ne kadar gerizekalı.
karşısındakinin görünüşüne aldanacak
kadar hemde. iyi gözükebilir ama
beyinsiz olduğu alnında yazmıyor.
babana bile güvenme derken kalkıp karşındakine güvenmek de neyin nesi?
insanlar diyorum ne kadar ahmak.
tutabileceği sözleri değilde, daha çok boş
konuşmakla geçiriyorlar ömürlerini. lafla
gemi yürümez de demiyor delinin biri.
sevme o zaman kardeşim, beceremiyosan bu boktanlığın içine
sürükleme karşındakinide.
yazıktır,günahtır. Seviyorsan adam gibi
sev.Aldatıldığını öğrenen bi kadının
nefreti gibi gerçek sev. sevemiyorsan da
bulaşma kimseye. bak aynaya önce bi yapabilir miyim diye, ondan sonra çık
yola. bırak ahmaklığın, salaklığın sende
kalsın öğrenmesin kimse. insanlar
diyorum, bazı insanlar hiç insan değil. Sinem Hifa