Sayenizde kukla olduk yokyere!

Yanınıza kalan kârdı değil mi?

Sizler bilinmeze oy vere vere

Türkiye ne hâle vardı değil mi?


Şanlı tarihimiz inkâr mı ola?

Başımızda kral, hünkâr mı ola?

Kim getirdi bizi bu garip yola?

Hepinizi korku sardı değil mi?


Herşey bölünüyor din diye diye!

Nerede özgürlük, bu ayrım niye?

Lâik ve demokrat iken Türkiye

Sanki hepimize dardı değil mi!


Tarihi inkârla silinmez izi!

O varetti işte milletçe bizi!

Düşmandan alıp da Türkiyemizi

Ulu Önder Ata kurdu değil mi?


Soyumuz Türk; bizce herkes insandır!

Dil, din, ırk ayrımsız hepsi kutsaldır.

Sen kalk lâikliği masadan kaldır,

Burası Türklerin yurdu değil mi!


Nerede eşitlik, nerde adâlet!

Başımız sosyete, altta sefalet!

Türkiye teröre okurken lânet

Öylece izlemek zordu değil mi?


Şenlikle yollarken askerimizi,

Yavrumuz, abimiz, eşlerimizi,

Birisi bağlayıp gözlerimizi

Tam da sırtımızdan vurdu değil mi!


Zengin, askerliği parayla alır!

Vatanı korumak fakire kalır!

Devran döner, koca dünya daralır.

Zaten zembereği durdu değil mi!


Yetkililer kukla oldu biz gibi,

Medya, gerçekleri saklar giz gibi.

Haksızlık, tecavüz kara iz gibi

Gündeme damgayı vurdu değil mi!


Hep şehit haberi, analar ağlar!

Böylesi acıyı sanki kim anlar…

Kardeşçe yaşarken âhir zamanlar

Sahiden ‘insanlık’ vardı değil mi?…

AYŞEGÜL SAĞLAM