Kahır
Basitleşiyorum günden güne
Yitiyorum her günün gecesinde Yabanileşiyorum her gün çevreme Ulaşamıyorum bana gönderilen seslere Anlamsız imgelerimi sığdıramıyorum dörtlüklerime Katlanamıyorum kendime yaşamın getirilerine İsyanım rab’ba değil ellere Ruhum kapıldı amansız sellere Acı deryalarında boğuluyorum Gezegenim her an amansız bir çile Bu çilelerle soluyorum Sanırım kaybetmeye mahkumum |