Yalnızlık..
Yalnızlık ne kadar sadık,, Her seferinde pişmanlığımla kendini yüzüme vurur. Yağmurlu havalarda yürek sesim..Ne kadar alışıldıktır yolunda gitmezken üstelik her şey bir kaldırım dibinde bile hep benimle. Kasvetli havaya karışan telaşlı insan sesleri kulağıma dolarken, yalnızlığım karanlığın kasvetiyle doldu iliklerime kadar.Nefes alıp vermek kadar ızdırap verici bir şey kalmadı yalnızlığımla.. Gökyüzünün mavisi de yetmiyor atık.
|
her geri dönüşündeki mahcubiyetin yüzüne vuran rengi kadar aralar kapılarını,,