veda göçükleridüne ithaf ezgili,kül desenli besteyi yani o meşum kelimeyi büzülmüş ağızıyla şark benizli yaban heybesi-ne saklıyorum, meşrebimce beyaz gözleri aşka gülen güvercinler sırrıma matuf,zül teselli heceler yarınsızlardan,haydi kalkıyor ! sessiz emriyle düş yasları seriyor üftade rüzgarı uykuda kırlangıçların göç yatağına, ebedice el/veda sokağının tasalı algılar güdümünde kaldırımları sabır kuşunun d/üşük kanatlarına d/okunuyor,yağmursuz bulutlarla görünmüyor şehrin fer meydanında müphem çığlıklara oyulmuş güz heykelinin yalımları umarsız medet söylemi sarı-lı siyaha,nihayeti ve ıslanacak kirpiği, kederince sarmıştır artık dönmemek memnuniyeti duyumsuz sedâlarla gökkubbeyi yenilenecek bilâ sefer ray boşluğuna uzanmış vagonlar çekmeye özlemi ağır sevda istasyonuyla ve beklemek düşer şaire l/imansız devin/imler içinde, biteviye şiirlerin terkince .. |