Seviyorum diyerek, hep,nice yıllar geçti eyvaaahhh !
Neçare hiç sevilmedim,ömürboyu ederim aaahhh !
Anlaşılmaz şu dünyanın çilesi,kahrı bitmiyor
Aaahh- ü eyvaahh ile geçen kahrolası ömre eyvaahh !.

Ağlamaktan,birgün olsun,hiç gülmemişsen ne çıkar.?
Mes’ut olmak istemiş te olmamış isen ne çıkar.?
Şöyle tut ki ömürboyu ayrı düştün sevgilinden..
Akibet bir avuç toprak,kavuşmamışsan ne çıkar ?

Zengin olsan-ya olmasan..Karun olsaydın ne çıkar ?
Bir yudum ekmek için hep avuç açsaydın ne çıkar ?
Bir garip âdem değil de,olsaydın padişah soyu..
İster Şah,ister bir Velî,Nebî olsaydın ne çıkar ?.

Sapasağlam iki gözle şu dünyayı göremedim..
Şu dilimin ettiğinden,rahat yüzü göremedim !….
Canım kurban olsun O’na,gerçi istemedi ammaaa,
Beş para etmez kâlbimi söküp Yâr’e veremedim..

Duyduğum tatlı sözleri,doğrumudur ,bilemedim..
Onca kötülük gördüm de hiç kötülük dilemedim..
Ne yaptımsa,ne ettimse,yanlışımı bilemedim..
Nedir Dostluk,kimdir düşman ?.Sırlarına eremedim..

Bir lokma ekmeğe muhtaç olayım tek,güzelim,ben..
Feryad- ü figanla hergün yanayım ! tek,güzelim,ben..
Gene yalnız,gene sensiz sürüneyim,orda-burda !,
Emret,öleyim uğruna !..Emret güzelim,ben..

Altmışbir yıldır saklarım saçının bir tek telini..
Doyasıya öpemedim o güzelim ellerini..
Acımasız,merhemetsiz gurbet rüzgârı yüzünden,
Birkez olsun saramadım o gül fidanı tenini…

——-Mehmet Cemalettin Bayhan-İstanöul-Moda-1970
Set kafede..Marmara’yı seyrederken..